Δευτέρα 31 Αυγούστου 2009

Η ΣΠΙΑΤΖΑ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΟ ΚΟΙΝΟ

Στείλτε μας και εσείς παλιές και νέες φωτογραφίες, καθώς και διάφορες ιστορίες από την ΣΠΙΑΤΖΑ στο E-MAIL: spiantza@gmail.com

ΤΟ ΔΑΣΑΚΙ


Το δάσος της Σπιάτζας είναι ένας τόπος αναψυχής, μια όαση πρασίνου στην καρδιά του οικισμού. Αποτελείται από αμμουδερούς λοφίσκους και πανύψηλα δέντρα που δημιουργούν ένα σκηνικό μοναδικής ομορφιάς. Είναι ιδανικός τόπος για ξεκούραση των μεγάλων, θαυμάσιος παιδότοπος για τους μικρούς με παιδική χαρά για την ψυχαγωγία τους. Είναι όμως και καταφύγιο τρυγωνιών στα πανύψηλα δέντρα του.


Η φύτευση των δέντρων έγινε με πρωτοβου-
λία του δασάρχη Γιάννη Σαραντό-
πουλου το 1948, με πολλούς εργάτες που ζουν μέχρι σήμερα και μαθητές του γυμνασίου Πύργου. Μαρτυρίες απο τους εργάτες που δούλεψαν στο φύτεμα του δάσους λένε για το μεγάλο πρόβλημα που υπήρχε το καλοκαίρι στο πότισμα των μικρών δέντρων. Τα πηγάδια ήταν ελάχιστα, τα δέντρα πολλά και μικρά και χρειάζοταν πολύ νερό. Το πρόβλημα αυτό ο δασάρχης το αντιμετώπισε με τον εξής τρόπο. Για κάθε δεντράκι έπαιρνε ένα χοντρό καλάμι, δύο μέτρα περίπου, τρύπαγε όλο το εσωτερικό του καλαμιού, για να γίνει μια υποτυπώδης σωλήνα και στο κάτω μέρος έφτιαχνε μια μικρή τρυπούλα. Αυτό το καλάμι το στερέωνε κοντά στο μικρό δεντράκι και το καλοκαίρι με ένα χωνί το γέμιζε νερό. Γεμάτο νερό όπως ήταν το χοντρό καλάμι πότιζε σταγόνα - σταγόνα για αρκετή ώρα το δεντράκι. Μετά το 1956 έγινε και δεύτερη φύτευση πεύκων και το δάσος μεγάλωσε περισσότερο.


Το 1981, ο τότε πρόεδρος Ζαρίφης Κωτσάκης πήρε την πρωτοβου-
λία για μερική περίφραξη και γενική ανάπλαση του δάσους. Με ξεχωριστή καλαισθησία έδωσε στο δάσος τουριστική εμφάνιση. Ιδιαιτέρως διαμόρφωσε την εξωτερική πύλη με κορμούς δέντρων, ώστε έγινε ένα σωστό κόσμημα. Τοποθέτησε παιδική χαρά και όμορφα κασκηνωτικά παγκάκια...


Όλα έγιναν με θυσίες των οικιστών.... Έτσι το δάσος πήρε τη μορφή ενος θαυμάσιου, σύχρονου χώρου.

(Απόσπασμα από το βιβλίο << ΣΠΙΑΤΖΑ Ταξίδι αναμνήσεων >> του Δασκάλου Γιάννη Κλουκίνα)

Σάββατο 29 Αυγούστου 2009

ΕΤΗΣΙΑ Γ.Σ. - ΕΚΛΟΓΕΣ

Την ετήσια γενική συνέλευση πραγματοποιήσαν το απόγευμα της Κυριακής 16-8-2009 τα μέλη του συλλόγου οικιστών της Σπιάτζας.Η γενική συνέλευση έγινε στο προαύλιο της εκκλησίας.Εκεί συζητήθηκαν διάφορα θέματα όπως ο οικονομικός απολογισμός, το πρόβλημα που αντιμετωπίζει ο σύλλογος με το θέμα τον σκουπιδιών καθώς και για το θέμα της πλατείας στην οποία λειτουργεί ταβέρνα χώρις την άδεια του συλλόγου.
Επίσης πραγμοτοποιήθηκαν οι εκλογές για την ανάδειξη του Δ.Σ.
Τα αποτελέσματα της ψηφοφορίας είναι τα εξής:
Ψήφισαν 68.Έγκυρα 67 - Άκυρα 1
ΑΘΑΝΑΣΟΠΟΥΛΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ: 54
ΚΛΟΥΚΙΝΑΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ: 54
ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ: 52
ΘΕΟΔΩΡΑΚΟΠΟΥΛΟΣ ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ: 52
ΑΘΑΝΑΣΟΠΟΥΛΟΥ ΕΛΕΝΗ: 47
ΝΤΕΒΕΝΕΖΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ: 39
ΚΛΕΙΔΙΩΤΗ ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ: 31
ΝΤΡΕΛΙΑ ΘΕΟΔΩΡΑ: 10
ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ ΦΙΤΡΙΛΗΣ: 3

Στο Δ.Σ. εκλέγονται μετά τις αρχαιρεσίες που πραγματοποιήθηκαν στις 17-8-2009 οι εξής:
ΠΡΟΕΔΡΟΣ : ΑΘΑΝΑΣΟΠΟΥΛΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ.
ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ: ΚΛΟΥΚΙΝΑΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ
ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ: ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ
ΤΑΜΙΑΣ: ΑΘΑΝΑΣΟΠΟΥΛΟΥ ΕΛΕΝΗ
Το 7μελές Δ.Σ το συμπληρώνουν οι:ΘΕΟΔΩΡΑΚΟΠΟΥΛΟΣ ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ, ΝΤΕΒΕΝΕΖΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ και η ΚΛΕΙΔΙΩΤΗ ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ.

Η ΟΝΟΜΑΣΙΑ

Το τοπωνύμιο ΣΠΙΑΤΖΑ έχει ελάχιστη παρουσία. Ο ερευνητής και ιστορικός καθηγητής πανεπιστημίου Θανάσης Φωτόπουλος επισημαίνει: << Η ονομασία Σπιάτζα είναι αποτέλεσμα της ξενικής κατάκτησης στα χρόνια της Φραγκοκρατίας ή Ενετοκρατίας χωρίς να υπάρχουν σαφείς ιστορικές μαρτυρίες>>.

Η ίδια η λέξη μας δίνει τις πρώτες μαρτυρίες για την ονομασία του τόπου και τη μακρινή του ιστορία. Η λέξη Σπιάτζα (spiaggia) είναι ιταλική και σημαίνει αμμουδιά, αμμώδη παραλία.
Σήμερα στους ιταλικούς δρόμους που οδηγούν προς τις παραλίες, οι ενδεικτικές πινακίδες με τα βέλη τους γράφουν: SPIAGGIA (δηλαδή: παραλία)

Στο βιβλίο << Το τοπωνυμικόν της Ηλείας>> του Κ. Ηλιοπούλου (σελ. 174), η Σπιάτζα καταχωρείται στα φράγκικα μη μεμαρτυρημένα ιστορικώς τοπωνύμια. Εκεί γράφει τα εξής: << Η από της εκβολής του Αλφειού μέχρι του Κατακώλου ηλειακή ακτή λέγεται Σπιάτζα>>.

Από τα παραπάνω συμπεραίνουμε ότι η Σπιάτζα είναι μια περιοχή που αρχίζει από τον Αλφειό και τελειώνει κάπου στο Κατάκωλο και το όνομά της το πήρε από τους Φράγκους.

Σύμφωνα με προφορικές μαρτυρίες ηλικιωμένων, ανάμεσα στην αμμώδη ακτή του Ιονίου και τη λίμνη της Μουριάς υπήρχε μια στενή λωρίδα γης που την έλεγαν Λούρο. Σ΄ αυτή την περιοχή βρίσκεται η ξεχασμένη ιστορία της Σπιάτζας κρυμμένη στη Φραγκοκρατία (1205) ή στην Ενετοκρατία.

(Απόσπασμα από το βιβλίο << ΣΠΙΑΤΖΑ Ταξίδι αναμνήσεων>> του Δασκάλου Γιάννη Κλουκίνα)