Το τοπωνύμιο ΣΠΙΑΤΖΑ έχει ελάχιστη παρουσία. Ο ερευνητής και ιστορικός καθηγητής πανεπιστημίου Θανάσης Φωτόπουλος επισημαίνει: << Η ονομασία Σπιάτζα είναι αποτέλεσμα της ξενικής κατάκτησης στα χρόνια της Φραγκοκρατίας ή Ενετοκρατίας χωρίς να υπάρχουν σαφείς ιστορικές μαρτυρίες>>.
Η ίδια η λέξη μας δίνει τις πρώτες μαρτυρίες για την ονομασία του τόπου και τη μακρινή του ιστορία. Η λέξη Σπιάτζα (spiaggia) είναι ιταλική και σημαίνει αμμουδιά, αμμώδη παραλία.
Σήμερα στους ιταλικούς δρόμους που οδηγούν προς τις παραλίες, οι ενδεικτικές πινακίδες με τα βέλη τους γράφουν: SPIAGGIA (δηλαδή: παραλία)
Στο βιβλίο << Το τοπωνυμικόν της Ηλείας>> του Κ. Ηλιοπούλου (σελ. 174), η Σπιάτζα καταχωρείται στα φράγκικα μη μεμαρτυρημένα ιστορικώς τοπωνύμια. Εκεί γράφει τα εξής: << Η από της εκβολής του Αλφειού μέχρι του Κατακώλου ηλειακή ακτή λέγεται Σπιάτζα>>.
Από τα παραπάνω συμπεραίνουμε ότι η Σπιάτζα είναι μια περιοχή που αρχίζει από τον Αλφειό και τελειώνει κάπου στο Κατάκωλο και το όνομά της το πήρε από τους Φράγκους.
Σύμφωνα με προφορικές μαρτυρίες ηλικιωμένων, ανάμεσα στην αμμώδη ακτή του Ιονίου και τη λίμνη της Μουριάς υπήρχε μια στενή λωρίδα γης που την έλεγαν Λούρο. Σ΄ αυτή την περιοχή βρίσκεται η ξεχασμένη ιστορία της Σπιάτζας κρυμμένη στη Φραγκοκρατία (1205) ή στην Ενετοκρατία.
(Απόσπασμα από το βιβλίο << ΣΠΙΑΤΖΑ Ταξίδι αναμνήσεων>> του Δασκάλου Γιάννη Κλουκίνα)
Η ίδια η λέξη μας δίνει τις πρώτες μαρτυρίες για την ονομασία του τόπου και τη μακρινή του ιστορία. Η λέξη Σπιάτζα (spiaggia) είναι ιταλική και σημαίνει αμμουδιά, αμμώδη παραλία.
Σήμερα στους ιταλικούς δρόμους που οδηγούν προς τις παραλίες, οι ενδεικτικές πινακίδες με τα βέλη τους γράφουν: SPIAGGIA (δηλαδή: παραλία)
Στο βιβλίο << Το τοπωνυμικόν της Ηλείας>> του Κ. Ηλιοπούλου (σελ. 174), η Σπιάτζα καταχωρείται στα φράγκικα μη μεμαρτυρημένα ιστορικώς τοπωνύμια. Εκεί γράφει τα εξής: << Η από της εκβολής του Αλφειού μέχρι του Κατακώλου ηλειακή ακτή λέγεται Σπιάτζα>>.
Από τα παραπάνω συμπεραίνουμε ότι η Σπιάτζα είναι μια περιοχή που αρχίζει από τον Αλφειό και τελειώνει κάπου στο Κατάκωλο και το όνομά της το πήρε από τους Φράγκους.
Σύμφωνα με προφορικές μαρτυρίες ηλικιωμένων, ανάμεσα στην αμμώδη ακτή του Ιονίου και τη λίμνη της Μουριάς υπήρχε μια στενή λωρίδα γης που την έλεγαν Λούρο. Σ΄ αυτή την περιοχή βρίσκεται η ξεχασμένη ιστορία της Σπιάτζας κρυμμένη στη Φραγκοκρατία (1205) ή στην Ενετοκρατία.
(Απόσπασμα από το βιβλίο << ΣΠΙΑΤΖΑ Ταξίδι αναμνήσεων>> του Δασκάλου Γιάννη Κλουκίνα)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου