Τίτλοι τέλους για το Νταραβέρι της Σπιάτζας.
Το Νταραβέρι στο οποίο έχουν μεγαλώσει γενιές και γενιές. Τόπος συνάντησης το πρωί για το καφέ, το μεσημέρι για το ουζάκι και την μπυρίτσα μετά το μπάνιο, αλλά και το βράδυ για σουβλάκι με την παρέα καθώς και την Παρασκευή και το Σαββάτο με ζωντανή μουσική.
Η ιστορία του ξεκινάει πριν τον πόλεμο του 1940
που ιδρυτής ήταν ο Παπανίκας, παλιός τύπος του Πύργου που πέρναγε τον περισσότερο χρόνο του στη Σπιάτζα με το ντουφέκι, για να σκοτώσει κανένα αγριοπούλι στην λίμνη.Την καλύβα του την χρησιμοποιούσε και σαν ναταραβέρι με μεγάλη φήμη για το καλό βαρελίσιο κρασί, τα ψητά χελόψαρα και τους πικάντικους μεζέδες. Δεν παρέλειπε να προσφέρει λουκούμια και βανίλιες για τα παιδιά. Τα βράδια ο Παπανίκας, ο Κουτσοδήμος και ο Μαρίνος είχαν μια κιθάρα ο καθένας με μια χορδή και τραγουδούσαν μελωδικά. Έτσι διασκέδαζαν τους θαμώνες του νταραβεριού με τραγούδια αποκλειστικά της θάλασσας.
Τα επόμενα χρόνια τα βράδια της Σπιάτζας γέμιζαν στο νταραβέρι όπου γινόταν μεγάλη σύναξη από τους θαμώνες με κουβεντούλα, πειράγματα και πολλά αστεία.
Περάσαν πολλά χρόνια από τότε και οι περισσότεροι θυμούνται από μια μικρή ιστορία που δυστυχώς από την προηγούμενη εβδομάδα σταμάτησε να υπάρχει.
Ύστερα από απόφαση του Εφετείου Πατρών αναστέλλεται η λειτουργία του καταστήματος και η άδεια περνάει στα χέρια της κτηματικής υπηρεσίας. Αυτό σημαίνει πως και για το ιστορικό νταραβέρι της Σπιάτζας ο χρόνος σταματά εδώ για πάντα.
Σταματά για πάντα και νεκρώνει μια ακόμα περιοχή του Δήμου Πύργου που αντί να κοιτάξουμε πως θα μπορέσουμε να την αξιοποιήσουμε, όπως κάνουν γειτονικοί δήμοι, κοιτάμε πως να βγάλουμε ο ένας το μάτι του άλλου.
Αντί να κοιτάμε να ξυπνήσουμε και να αξιοποιηθεί η περιοχή μας προτιμάμε να κοιμόμαστε.
Καληνύχτα ΝΤΑΡΑΒΕΡΙ, καληνύχτα ΣΠΙΑΤΖΑ...!!!
Το Νταραβέρι στο οποίο έχουν μεγαλώσει γενιές και γενιές. Τόπος συνάντησης το πρωί για το καφέ, το μεσημέρι για το ουζάκι και την μπυρίτσα μετά το μπάνιο, αλλά και το βράδυ για σουβλάκι με την παρέα καθώς και την Παρασκευή και το Σαββάτο με ζωντανή μουσική.Η ιστορία του ξεκινάει πριν τον πόλεμο του 1940
που ιδρυτής ήταν ο Παπανίκας, παλιός τύπος του Πύργου που πέρναγε τον περισσότερο χρόνο του στη Σπιάτζα με το ντουφέκι, για να σκοτώσει κανένα αγριοπούλι στην λίμνη.Την καλύβα του την χρησιμοποιούσε και σαν ναταραβέρι με μεγάλη φήμη για το καλό βαρελίσιο κρασί, τα ψητά χελόψαρα και τους πικάντικους μεζέδες. Δεν παρέλειπε να προσφέρει λουκούμια και βανίλιες για τα παιδιά. Τα βράδια ο Παπανίκας, ο Κουτσοδήμος και ο Μαρίνος είχαν μια κιθάρα ο καθένας με μια χορδή και τραγουδούσαν μελωδικά. Έτσι διασκέδαζαν τους θαμώνες του νταραβεριού με τραγούδια αποκλειστικά της θάλασσας.
Τα επόμενα χρόνια τα βράδια της Σπιάτζας γέμιζαν στο νταραβέρι όπου γινόταν μεγάλη σύναξη από τους θαμώνες με κουβεντούλα, πειράγματα και πολλά αστεία.
Περάσαν πολλά χρόνια από τότε και οι περισσότεροι θυμούνται από μια μικρή ιστορία που δυστυχώς από την προηγούμενη εβδομάδα σταμάτησε να υπάρχει.
Ύστερα από απόφαση του Εφετείου Πατρών αναστέλλεται η λειτουργία του καταστήματος και η άδεια περνάει στα χέρια της κτηματικής υπηρεσίας. Αυτό σημαίνει πως και για το ιστορικό νταραβέρι της Σπιάτζας ο χρόνος σταματά εδώ για πάντα.
Σταματά για πάντα και νεκρώνει μια ακόμα περιοχή του Δήμου Πύργου που αντί να κοιτάξουμε πως θα μπορέσουμε να την αξιοποιήσουμε, όπως κάνουν γειτονικοί δήμοι, κοιτάμε πως να βγάλουμε ο ένας το μάτι του άλλου.
Αντί να κοιτάμε να ξυπνήσουμε και να αξιοποιηθεί η περιοχή μας προτιμάμε να κοιμόμαστε.
Καληνύχτα ΝΤΑΡΑΒΕΡΙ, καληνύχτα ΣΠΙΑΤΖΑ...!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου